25 sept. t/m 31 okt. 2021

Galerie Skarsterlân organiseert een tentoonstelling met schilderijen van Tom Ch. Reeders. U bent van harte welkom, maar i.v.m. covid19 geen officiële opening

Zaterdag en zondag 13.00 tot 17.00 uur en op afspraak: 06 294 766 97

De tentoonstelling “Mijn Indië, tussen baksteen en bamboe “ gaat over gevoelens en belevenissen waar ik over denk en op doek zet vanuit de geschiedenis van mijn Indische ouders. Het is een registratie van mijn uitgangspunt, waar ik mijn hele leven lang al mee bezig ben: “Waarom ik hier geboren ben”?

Om te aarden in een bekend, onbekend land, zoals mijn ouders en de kennis die ik als hier geborene heb opgedaan, wat je in de tijd leest en leert over de geschiedenis, krijgen een plaats in mijn schilderijen. De lands kleuren Rood Wit Blauw (Oranje) en Rood Wit zie je telkenmale terugkomen. Het is de wereld tussen baksteen en bamboe waar een grens tussen juist en niet juist zijn, niet te definiëren valt. Waren mijn ouders koloniale bewoners en dus fout? Of slachtoffer van veranderingen waar zij totaal geen zicht op hadden?

De atoombom op Nagasaki gaf hen het uiteindelijke leven, de Indonesiërs de aanzet tot eigenhandig de onafhankelijkheid af te dwingen, wat tot gevolg had het geboorteland te moeten ontvluchtten en tot hun ontmoeting in het contract-pension Pomona. Een nieuw leven onder hun RoodWitBlauwe vlag.

De Nederlands Indische geschiedenis leert mij, ondanks het leed wat mensen elkaar hebben aangedaan, dat je niet alleen maar in fout en goed moet denken, maar ook respect moet hebben voor degenen, de Indonesiërs, waar wij ook uit bestaan, die hun geboorteland hebben herwonnen. Het recht om het Rood Wit te hijsen, staat in dezelfde context om Willem van Oranje of Soekarno te vereren. Wie de roep om vrijheid en gelijkheid kan begrijpen kan zich identificeren met beiden.

De kopiah, het hoedje, wat het eenheid symbool van de Indonesiërs werd, komt terug in mijn schilderijen, niet alleen zwart, maar ook rood en wie denkt dat het, zoals zo vaak wordt gedacht een Indonesiër is heeft het mis. Het Rode hoedje is een gedachte toevoeging naast Wit en Blauw, want hij is geen Indonesiër.

Kunst heeft voor mij niet als uitgangspunt om mooi te zijn, maar is een vorm om stelling te nemen, maar op een Indische manier: “Voorzichtig hoor, ze letten op je”.